الگوریتم طراحی مفهومی فضاپیمای سرنشی ندار « دوستی »

طراحی فضاپیمای سرنشین داری که قابلیت حمل یک تا دو سرنشین را به مدارهای پایینی زمین داشته باشد، مستلزم طی مراحل گوناگون طراحی و داشتن اطلاعات فنی از فضاپیماهای توسعه یافته از این دست است. در الگوریتم ارائه شده در این مقاله، مراحل طراحی مفهومی فضاپیمایی با نام “دوستی” در قالب قدم هایی یک به یک طی می شود. ابتدا پروفایل مأموریت با توجه به نیازهای داخلی و مرور مأموریت های فضاپیماهای گروه هدف استخراج و بر اساس آن نیازمندی های سطح سیستم تعیین می شود. سپس، با بهره گیری از مدل های آماری و به کارگیری دیدگاه سیستمی، ویژگی های کلی فضاپیمای دوستی و مشخصات جرمی و ابعادی آن استخراج می شود. نتایج حاصل از طراحی زیرسیستم های اصلی فضاپیما که با به کارگیری روش های مهندسی و بهره برداری از مدل های آماری و پارامتری انجام گرفته در مرحله بعد اعلام می شود. آنگاه، طرح حاصل، سبک و سنگین می شود تا اصلاحات مورد نیاز در سطح سیستم اعمال شود. ویژگی های فضاپیما با نمونه های آماری صحت سنجی و در پایان، طرح نهایی فضاپیمای دوستی ارائه می شود.